Depths of Fields
by Luis CabalquintoI walk some hundred paces from the old house
Where I was raised, where many are absent now,
And the rice fields sweep into view: here where
During home leaves I’m drawn to watch on evenings
Such as this, when the moon is fat and much given
To the free spending of its rich cache of light
Which transmutes all things: it changes me now,
Like someone restored to the newness of his life.
Note the wind’s shuffle in the crown of tall coconut
Trees; the broad patches of moon-flecked water—
Freshly rowed with seedlings; the grass huts of
Croppers, windows framed by the flicker of kerosene
Lamps: an unearthly calm pervades all that is seen.
Beauty unreserved holds down a country’s suffering.
Disclose in this high-pitched hour: a long-held
Secret displaced by ambition and need, a country
Boy’s pained enchantment with his hometown lands
That remains intact in a lifetime of wanderings.
As I look again, embraced by depths of an old
Loneliness, I’m permanently returned to this world,
To the meaning it has saved for me. If I die now,
In the grasp of childhood fields, I’ll miss nothing.
Mga Hurop-Hurop Sa Dagang Kaparuyan
Sa paglakaw ko hali sa antigong harong na winalat
Kan sakong magurang, na kun sain si dating kairiba
Haloy nang nagtaralikod, naabtan ko an kaparuyan
Na uma, na yaon digdi sa kahiwasan; digdi na sa kada
Pagdalaw ko ginuguyod ako na magmasid kan mga
Bangging arog kaini na may kabilugan an bulan na
Daing pundo an pagwaldas kan kayamanan nyang
Liwanag na nagpapasangli kan yaon sa kagabusan.
Pinagriribayan man ako, arog kan sa sarong taong
Pinapauli sa kainut-inutan pa nyang pagkamati.
Hilinga man an hiro-hiro kan duros sa korona kan
Mga haralangkaw na nyog, an makikintab na mga
Kwadradong tubig na tinarampukan kaining bulan,
Na kun sain man yaon an nakarayang nagtutubong
Mga dalugo; mga nipang harong kan mga parauma,
Mga bintana nindang nakakwadrado sa liwanag kan
Mga gas na lampara; an makangalas na pagtuninong
Na naglalakop sa nahihiling na ining kagabusan;
An daing-sukol na kagayunan na nagtatahob kan
Dakul na mga kasakitan na pinagtitios sa kinaban.
Pinapaluwas ngunyan sa malating na oras: an haloy
Nang sikretong pinangibabawan kan ambisyon saka
Pangangaipo, an may kulog na pagkamuot kan
Aking probinsyano sa pinagdakulaan nyang mga
Kadagaan, na dai minsan nawara dawa anong
Sugod kan kinaban an saiyang napadumanan. Sa
Pagpadagos kong pagmasid, na kugos-kugos ko
Kan hararumon na kapungawan, pinapauli ako
Digdi sagkod pa man, sa mga kamanungdanan
Na sinaray sa paghalat sako, daing hina ni ano pa
Man. Kung ako baga pahumalion ngunyan, na uya
sa pagsakulo kan dagang ining pinangakian, mayo
Nin ano pa man akong hahanapon, paghihidawan.
